Rehabilitacja kardiologiczna

Obecnie wiele osób zmaga się z chorobami sercowymi i układu krążenia. Niektóre z nich uważane są za choroby cywilizacyjne. Często w wyniku ich postępowania pacjenci wymagają rehabilitacji kardiologicznej. 

Wskazania

Podstawami do rozpoczącie rehabilitacji kardiologicznej są:

  • przebyty zawał,
  • choroba wieńcowa,
  • choroba niedokrwienna serca,
  • niewydolność mięśnia sercowego,
  • przebyte operacje kardiochirurgiczne. 

Rehabilitacja ma na celu zapobieganie chorobom serca, przywrócenie osoby chorej do pełnej aktywności oraz zmniejszenie postępów choroby i ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo - naczyniowych. Rehabilitacja jest w tym przypadku wielokierunkowa, obejmuje zarówno terapię farmakologiczną, ćwiczenia ruchowe, psychoterapię, odpowiednią dietę oraz zmianę stylu życia i rezygnację z nawyków szkodliwych dla zdrowia. 

Ważne jest tutaj bardzo zindywidualizowane projektowanie terapii, w zależności od choroby, wieku i indywidualnych cech pacjenta. Bardzo ważna jest umiejętnie dawkowana aktywność fizyczna, gdyż ma ona udowodnione korzystne działanie na układ krążenia oraz pracę serca, co skutkuje także lepszym ukrwieniem wszystkich tkanek organizmu, obniża także ciśnienie tętnicze.

Rehabilitacja kardiologiczna dzieli się na wczesną oraz późną. Pierwszy etap rozpoczyna się jeszcze podczas pobytu w szpitalu, wdrażana jest od razu po ustabilizowaniu się stanu pacjenta. Jej celem jest przywrócenie samodzielności pacjentowi poprzez ćwiczenia oddechowe oraz pierwsze ćwiczenia ruchowe. Dzięki niej możliwe jest wyjście chorego ze szpitala i kontynuowanie rehabilitacji poza nim w ośrodku rehabilitacyjnym, sanatorium czy w domu pod kontrolą specjalisty. Głównym zadaniem rehabilitacji pozaszpitalnej jest przywrócenie pacjentowi prawidłowej wydolności fizycznej dzięki optymalnie dostosowanej intensywności treningu oraz kontynuowaniu właściwej diety i przestrzeganiu zdrowego stylu życia.

Późna rehabilitacja zaczyna się po około trzech miesiącach od wystąpienia zdarzenia chorobowego, zwiększa się wtedy aktywność fizyczną ciągle pod kontrolą specjalisty, jednak już zostawiając większą samodzielność chorego w zakresie wykonywania dotychczasowych zaleceń. W końcowym etapie rehabilitacja powinna przerodzić się w trwałą zmianę stylu życia, samodzielne wykonywaniu ćwiczeń oraz stosowanie odpowiedniej diety, w celu utrzymania pożądanych rezultatów rehabilitacji oraz zminimalizowania ryzyka nawracania wzmożonych objawów chorobowych lub wystąpienia chorób w przyszłości.